Lukka była największym włoskim państwem – miastem z konstytucją republiki, które zachowało niezależność w ciągu wieków – oprócz Wenecji, oczywiście.
W 1805 roku Lukka została przejęta przez Napoleona, który swoją siostrę Elisę Bonaparte Baciocchi mianował „królową Etrurii”. Po roku 1815 stało się księstwem Bourbon-Parma, następnie częścią Toskanii w 1847 roku, a wreszcie częścią państwa włoskiego.
Główne zabytki Lukki to m.in.:
– Bazylika San Frediano – romański kościół, położony na Piazza San Frediano. Jest to jeden z najczęściej odwiedzanych kościołów w mieście. Frediano był irlandzkim biskupem Lukki w pierwszej połowie VI wieku. Miał kościół zbudowany na tym miejscu pod wezwaniem św. Vincenta, męczennika z Saragossy. Kiedy Frediano został pochowany w tym kościele, kościół został przemianowany na św. Frediano i Vincenzo. Wkrótce potem, wokół kościoła wyrosła wspólnota kanoników augustianów. W epoce Longobardów powiększono kościół i dom Kanoni. Świątynia uzyskała swój obecny wygląd typowej rzymskiej bazyliki w okresie 1112 – 47. Kilka kaplic szlacheckich zostało dobudowanych pomiędzy XIV a XVI wiekiem. Są one bogato zdobione malowidłami.
Wnętrze kościoła jest monumentalne. Bazylika zbudowana jest z bogato rzeźbionego białego marmuru. Składa się z nawy głównej i dwóch naw bocznych z łukami wspieranymi przez kolumny z rzymskimi i romańskimi kapitelami. Rzymskie kapitele pozyskiwano z pobliskiego rzymskiego amfiteatru.
– Mury – nietypowo dla miast w regionie, Lukka ma mury wokół starego miasta, które zostały zachowane w stanie nienaruszonym, mimo że miasto rozbudowywano i modernizowano. Gdy grube mury utraciły militarne znaczenie, stały się promenadą dla pieszych otaczającą stare miasto, choć były też wykorzystywane przez wiele lat w XX wieku dla samochodów wyścigowych. Są one nadal w pełni zachowane do dziś; każdy z czterech głównych boków jest obsadzony innym gatunkiem drzew.
– Romańska katedra św. Marcina w Lukce została wybudowana w 1063 roku przez biskupa Anzelma (późniejszy papież Aleksander II). Do dziś pozostały z tamtego okresu wielkie absydy z wysokimi kolumnami arkad oraz kampanila. Nawa i transepty zostały przebudowane w stylu gotyckim w XIV wieku , podczas gdy fasada zachodnia przebudowana została w 1204 przez „Guidetto” (Guido Bigarelli Como) i składa się z ogromnego portyku oraz trzech wspaniałych łuków, a nad nimi są trzy rzędy otwartych galerii ozdobionych rzeźbami.
W nawie świątyni znajduje się mała ośmioboczna kapliczka zawierająca najcenniejsze relikwie w Lukce: krucyfiks z cedrowego drewna rzeźbiony, według legendy, przez Nikodema i cudownie przekazane do Lukki w 782 roku. Jest to Święte Oblicze (Volto Santo), jak jest powszechnie nazywany, ponieważ twarz Zbawiciela jest uważana za prawdziwe podobieństwo. Chrystus odziany jest w colobium, długi bezrękawnik. Kaplica została wybudowana w 1484 przez Matteo Civitali (1436 – 1501), najbardziej znanego rzeźbiarz wczesnego renesansu z Lukki.
Miasto ma oczywiście o wiele więcej do zaoferowania, zarówno miłośnikom zabytków, jak i pasjonatom historii i sztuki, ale te wyżej wymienione należą do prawdziwych perełek tego toskańskiego miasta.
