Kinezyterapia, czyli leczeniem ruchem, to gałąź fizjoterapii, która polega na wykonywaniu różnego rodzaju ćwiczeń leczniczych. Jej celem jest przywrócenie pacjentowi pełnej sprawności w aparacie ruchu, czyli mięśniach, kościach i stawach. Ćwiczenia lecznicze aktywują syntezę białek, poprawiają wydolność, pracę żołądka i jelit.
Jeśli nie jest możliwe przywrócenie pełnej sprawności, należy dążyć do przynajmniej częściowej poprawy i uśmierzenia bólu. Kinezyterapia powinna również wpływać korzystnie na inne układy organizmu, na przykład oddechowy, krążenia, nerwowy, pokarmowy czy moczowo-płciowy. Odpowiednie ćwiczenia kinezyterapeutyczne pozwalają zachować pełny ruch w stawach, wzmacniają mięśnie, zwiększają zakres ruchu, a także wpływają na sprężystość więzadeł i torebek stawowych. Kinezyterapia jest formą leczenia, która ma za zadanie przywrócić pacjentowi sprawność na tyle, aby był on w stanie podjąć kolejne etapy rehabilitacji.
Rodzaje kinezyterapii
Na kinezyterapię składa się kilka rodzajów ćwiczeń:
- ĆWICZENIA BIERNE: wykonywane przez rehabilitanta, gdy pacjent nie jest zdolny do samodzielnego wykonywania ruchów czy wywołania napięcia mięśniowego. Ich celem jest podtrzymanie sprawności więzadeł, ścięgien oraz mięśni, opóźnianie zmian wynikających z bezczynności (np. pacjent w śpiączce) oraz zmiana ruchu biernego na czynny
- ĆWICZENIA CZYNNO-BIERNE: wykonywane są z pomocą rehabilitanta. Pacjent wykonuje ruch do momentu, w którym zaczyna odczuwać ból. Poprawnie wykonywane ćwiczenia powinny regularnie zwiększać zakres ruchu. Wskazaniami do wykonywania ćwiczeń są stany po chirurgicznych rekonstrukcjach narządu ruchu, demineralizacja kości lub unieruchomienie kończyny za pomocą wyciągów.
- ĆWICZENIA CZYNNE WOLNE: wykonuje się je, gdy pacjent jest zdolny do samodzielnego ruchu w pełnym zakresie, pokonując opór masy własnego ciała.
- ĆWICZENIA CZYNNE Z OPOREM: mają charakter miejscowy, wykonywane są z zamiarem wzmacniania siły mięśni lub przywracania jej do optymalnego poziomu. Do ćwiczeń używa się woreczków, taśm elastycznych lub specjalnych urządzeń.
- ĆWICZENIA ODDECHOWE: Ich zadaniem jest przywrócenie prawidłowości w funkcjonowaniu układu oddechowego.
- ĆWICZENIA RELAKSACYJNE: dzielą się one na dwie grupy. Pierwsza grupa to ćwiczenia skupiające się na sferze psychicznej i duchowej (joga, medytacja itp.), druga grupa to ćwiczenia pomagające likwidować istniejące schorzenia lub patologie w tkankach i narządach.
Kiedy stosuje się kinezyterapie?
Ćwiczenia lecznicze stosuję się głównie przy nieprawidłowościach w układzie ruchu takich jak wady postawy, zwyrodnienie stawów, bóle kręgosłupa, złamania kończyn oraz niedowład i porażenie kończyn. Często jednak zabiegi kinezyterapeutyczne są wykorzystywane do leczenia takich chorób jak nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa, problemy zakrzepowo-zatorowe lub udar. Jeśli chodzi o układ nerwowy, to kinezyterapie stosuję się także w leczeniu stwardnienia rozsianego oraz choroby Parkinsona. U kobiet po mastektomii, kinezyterapia pomaga zapobiegać powstawaniu przykurczy i obrzęków. W przypadku układu krążenia, ćwiczenia lecznicze stosuje się u pacjentów cierpiących z powodu odmy opłucnowej, choroby płuc oraz różnego rodzaju deformacji klatki piersiowej. Inne wskazania do wykonywania ćwiczeń leczniczych to między innymi: zaniki mięśniowe, dyskopatia, otyłość oraz schorzenia reumatoidalne.
Pomimo licznych korzyści, zabiegi kinezyterapeutyczne nie powinny być wykonywane w niektórych przypadkach. Do przeciwwskazań należą między innymi niewydolność oddechowa lub silne zapalenie stawów.
